Twee jaar geleden hebben wij de opleiding van pleegzorg afgerond, en werden we geschikte pleegouders bevonden. We noemden die opleiding weleens de grote ‘afschrikshow’. De getuigenissen over wat er allemaal kon foutlopen, waren rauw en ongefilterd. Hechtingsstoornissen, de moeilijke relatie tussen pleegouders en ouders, de onzekerheid over het lot van het kind, …

Het bracht me weleens aan het twijfelen over ons voornemen om ‘iets’ te betekenen in het leven van een kind. Maar we besloten om het een kans te geven. Wij kozen heel bewust voor weekendopvang: een regime van pleegzorg waarbij je één of enkele weekends in de maand een kindje opvangt en een leuke tijd bezorgt. Dat leek ons een haalbare kaart met onze drukke jobs en 2 kleine kinderen.

En vanaf dan kwam M. één weekend in de maand bij ons logeren. Achteraf ben ik blij dat we dat gedaan hebben. Het pleegouderschap maakt van mij een beter mama, en wel hierom:

1. Ik neem bewuster tijd voor (mijn) kinderen: de weekends met ons pleegkind staan helemaal in het teken van de kinderen. We plannen zeker één uitstap en vaak meer, zoals een speeltuin, een bezoek aan het zwembad, een museum op kindermaat, een avontuurlijk parcours in het bos, … We nemen bewust de tijd om samen leuke dingen te doen. Meer dan anders nog.
2. Ik heb meer begrip voor anders zijn. Ons pleegkind heeft autisme. Voorheen had ik er geen idee van welke impact zoiets heeft op een gezin. En oordelen werden al eens snel geveld. Een onhandelbaar kind in de speeltuin? Grijp dan toch in of voed uw kind deftig op, dacht ik soms. Nu besef ik meer dan ooit dat geen enkele situatie zwart-wit is.
3. Ik besef dat ik geluk heb. Met m’n relatie. M’n kinderen. M’n job. M’n familie. Alles eigenlijk. Ik kan weleens klagen over het een en ander of m’n geduld verliezen bij de kinderen, maar eigenlijk ben ik gewoon een enorme ‘pietzak’.
4. Ik heb meer vertrouwen in mensen, in de samenleving …. We hebben een heel fijne band met de mama van ons pleegkind. Er is veel vertrouwen en respect. Het is dan ook een wijze vrouw (in de Gentse en niet-Gentse betekenis) die hulp durft te vragen wanneer het te veel is. Dat zouden we allemaal meer moeten doen. Ik ook. Vertrouwen hebben. In mensen.