Loading...

Zuiderse chaos, hemelse pizza en zalige vergezichten: doe- en eettips in Napels en Capri

Palmbomen en blauwe lucht in Napels

De herfst was bijna begonnen toen ik Napels bezocht. Maar als ik er nu aan terugdenk, was het nog volop zomer. Buiten ontbijten op de binnenkoer van het hotel, een duik nemen in de zee en je snel laten opdrogen in de zon, en ’s avonds – met je haar en je vel nog wat plakkerig van het zout – dineren onder de citroenbomen. Het lijkt extra veraf hier vanaf mijn bureau. (Ik kijk uit op een kletsnatte oprit, een paar kale bomen en een – voor de verandering – onheilspellend grijze lucht.) Maar dat geeft me des te meer zin om in mijn foto’s van enkele maanden geleden te duiken, op zoek naar zon, wijn en lekker eten.

Dit zijn de adressen en tips die ik opduikelde. Kan van pas komen, zeker als je dit voorjaar of tijdens de zomer een trip naar Napels of Capri plant.

Logeren in Napels

Ik verbleef in het Hotel Piazza Bellini: heel centraal gelegen, in een gezellige en ’s avonds superdrukke studentenbuurt met veel restaurantjes en bars, maar ook boekenwinkels die overdag hun aanbod op straat uitstallen. Dat het er heel druk kon worden, merkte ik eigenlijk vooral als ik ’s avonds laat terugkeerde van het restaurant, want mijn kamer bevond zich aan de achterkant van het hotel, waar het heel stil was. Het hotel is bovendien mooi gerenoveerd (modern en stijlvol) en het buiten ontbijten, middenin de stad, vond ik een groot pluspunt.

Hotel Piazza Bellini

Oude vespa bij Hotel Piazza Bellini

Dit zie je in Napels op elke straathoek

De baai van Napels

Een Vesuvius om op te eten

De echte Vesuvius in de verte

De rommelige kant van Napels

Op elke straathoek dus

Eten in Napels

La Stanza del Gusto (Via S. Maria Di Costantinopoli, 100)

Een hip en gezellig restaurant pal naast ons hotel, met een terras van waar je alle actie op straat kan volgen (en geloof me, die is er in overvloed in Napels). De antipasti en de wijn waren zeer oké, mijn pasta alla carbonara kreeg ik geserveerd in een aluminium schaal die ik eerder associeer met hondenbrokken. Klein minpuntje, maar de andere gerechten verschenen op gewone borden, en het smaakte allemaal lekker, dus toch nog een aanrader.

Tandem (Via Giovanni Paladino, 51)

Voor een belachelijk klein budget vreet en drink je hier tot je erbij neervalt. De ragù is onwaarschijnlijk lekker, je eet hem met pasta of brood. Ik kreeg mijn pasta onmogelijk op, hoewel ik over het algemeen een stevige eter ben. Je moet wel wat geduld hebben als je hier wilt binnen raken, want de zaak (en het terras) zijn eerder klein en de rij hongerige studenten aan de deur vrij lang. Laat even weten met hoeveel personen je wilt eten en schuif gewoon mee aan. Het lijkt binnen allemaal wat chaotisch te verlopen, maar zodra het jouw beurt is, krijg je toch een plaats. Typisch Napoli…

De ragu bij Tandem

Pizzeria di Matteo in de Via dei Tribunali

De Via dei Tribunali is een sfeervolle straat vol eetkraampjes, pizzeria’s, viswinkels, salumeria’s, en andere eetgelegenheden. We kochten er een stuk pizza uit het vuistje bij Pizzeria di Matteo: pizza margherita, met wat tomatenpulp, beetje kaas, en één basilicumblad… er lag heel weinig op, en toch zó lekker. Gewoon proberen!

Eetkraampje in de Via dei Tribunali

Viswinkel in de Via dei Tribunali

Pizzeria da Michele

Ik zal het maar meteen eerlijk toegeven: ik heb de pizza’s niet zelf geproefd omdat er echt een massa mensen stond (en zat) te wachten voor de deur. En ik had honger en dan word ik hangry… Maar mijn schoonzus proefde hier enkele jaren geleden de aller-, aller-, allerbeste pizza die ze in haar hele leven al heeft gegeten. Omdat mijn schoonzus smaak heeft (obviously…) en ook wel omdat ik ervan uitga dat mensen niet voor niets bereid zijn om twee uur te staan wachten op een pizza – zeker als ze in een straal van 500 meter minstens twintig alternatieven kunnen vinden – durf ik toch te zeggen: ga eens langs en probeer een plaats (of gewoon een stuk pizza) te bemachtigen.

De ‘rij’ bij da Michele

Uitstapjes rond Napels

– Pompeï met de trein

Geen gedoe met huurwagens in een drukke stad, ecologisch verantwoord en goedkoop: vanuit Napels met de trein tot in Pompeï (een uur, als ik het me goed herinner). De hitte op de trein, en het feit dat je waarschijnlijk niet zal kunnen zitten, moet je er wel bij nemen. Laat je niet ontmoedigen door de ‘verkopers’ die je bij aankomst opwachten in het station. Je hoeft géén uur te wachten om binnen te raken als je Pompeï bezoekt zonder gids. De guided tours zijn naar verluidt wel interessant, maar om de wachtrij te vermijden, hoef je het echt niet te doen.

Pompeï

Pompeï

– Sorrento (ook met de trein)

Na het bezoek aan Pompeï, stapte ik opnieuw de trein op richting Sorrento, het eindstation. Deze keer waren er wel zitplaatsen, een meevaller. Het is altijd fijn om de zee te zien, maar Sorrento heeft iets van Blankenberge (maar dan mooier, het blijft Italië…) Veel drukte, toeristenwinkels met prullen om cadeau te doen aan je oma, en obers die je naar hun terras proberen te lokken. Blij dat ik het gezien heb, maar ik zou er mijn vakantie niet willen doorbrengen.

Sorrento

Sorrento. Dit zou een locatie zijn uit een film… geen idee welke.

– Capri met de ferry

In Capri daarentegen zie ik me wel langere tijd verblijven. Op sommige plaatsen is het er ook superdruk, maar de sfeer is wat mondainer én je hebt er ook verlaten plekjes met prachtige vergezichten. Zeker als je bereid bent om een stevige wandeling te maken, kom je op heel mooie plaatsen. Om daar te raken, nam ik de ferry vanuit Napels (en iets om de maag te kalmeren, want boten en ik, dat is geen match).

De marina van Capri

Prachtige vergezichten als je buiten het centrum gaat wandelen

Wandelpad

Iemand heeft dit uitzicht elke dag vanaf zijn terras

Ik kan maar niet genoeg krijgen van dat uitzicht…

… echt niet

Capri heeft ook een mondain kantje

Eten in Capri

Salumeria da Aldo

Als je in Capri van de boot stapt en meteen rechtsaf gaat, langs het water, vind je op zo’n 100 meter de Salumeria da Aldo. Het is een kruidenierswinkel waar je pasta, olijfolie, kaas, vleeswaren,… kan kopen, maar ook heerlijke belegde broodjes met mozzarella. Je moet wel een nummertje nemen en bereid zijn om een halfuurtje te wachten, want ze zijn populair, die broodjes. Maar je geduld wordt hier beloond: krokant en luchtig brood, heerlijke mozzarella en olijfolie, smakelijk tomaatje erbij… meer moet dat niet zijn.

Salumeria da Aldo

Salumeria da Aldo, de broodjesmakers in actie

Paolino

Weg van de drukte van het centrum en de haven, in een smal straatje bovenaan een heuvel, vind je Paolino. Het restaurant heeft een idyllisch terras, dat volledig overgroeid is met citroenbomen. Wat je zeker moet proeven: de antipasti – die je zelf mag opscheppen van het enorme buffet – de spaghetti vongole – en de huisgemaakte limoncello. Van dat laatste ben ik eigenlijk geen grote fan, maar hier proef je nog echt de citroenen… en de omgeving zal er ook wel voor iets tussen zitten.

Paolino in Capri

De citroenbomen op het terras bij Paolino

Limoncelli

Andere interessante artikels

geen reacties

Reageer op dit artikel

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.