Het is eens iets anders dan een stukje over kleding en/of eten, de favoriete thema’s van deze blog. Even de frustratie van me afschrijven …

‘Juffen hebben genoeg van onzindelijke kleuters’, zo luidt de titel in De Standaard vandaag. Toeval wil dat onze dochter Kato (net 2,5 jaar) sinds deze week naar school gaat, en ja, dat gebeurt met pamper. We hadden het liever anders gehad, maar
helaas liep de potjestraining het voorbije half jaar niet van een leien dakje.

En net dat stoort me nu in het artikel: er wordt met de vinger gewezen naar ‘ouders-tweeverdieners die geen tijd meer hebben om zich met hen bezig te houden’, waardoor ‘de kinderen een jaar later zindelijk worden dan vroeger’. Zo vertelt een experte die al zeven jaar onderzoek doet naar zindelijkheid.

Toegegeven, ons eigen ‘onderzoek’ – het afschuimen van artikels, boeken en websites met advies, ervaringen uitwisselen met andere ouders, … – naar zindelijkheid beperkt zich tot het laatste half jaar. Maar het was best intensief, en nee, we waren niet bang om onze handen vuil te maken ;-).

Zou het niet kunnen dat er naast onwil of geen tijd bij die verdomde tweeverdienende ouders ook andere redenen zijn waarom kleuters later zindelijk zijn? Nieuwe inzichten in zindelijkheidstraining misschien? Alle adviezen en onderzoeken luiden dat je zoon- of dochterlief niet mag ‘forceren’, dat ze ‘er klaar voor moeten zijn’, dat ‘je beter langer wacht als ze zélf de klik nog niet gemaakt hebben’, … We hebben de hele waaier hier geprobeerd, van beloningssystemen met stickers, een verplicht potjesmoment elke twee uur, met blote billen in de zomer tot oud en nieuw in the shit. Er zijn hier wasmachines gesneuveld in het proces. En het plasje in de Pax-kleerkast bij het ‘kiekeboe’ spelen in Ikea zullen we niet snel vergeten.

Dus ja, lieve kleuterjuffen, ik begrijp dat de tijd die jullie in niet-zindelijke kleuters moeten investeren, ten koste komt van de schoolse activiteiten. Zo werd ons ook ingepeperd door de directeur van de school van onze dochter toen we informeerden naar haar start. Maar in de plaats van die ouders-tweeverdieners met de vinger te wijzen kun je ook nadenken over mogelijke oplossingen. Een langere peuterloopbaan in de overvolle crèches of bij de drukbezette onthaalmoeders, een fulltime kinderverzorgster in de peuterklas, een latere schoolleeftijd, …?

Of moeten al die drukbezette, werkende moeders dan toch maar thuisblijven bij hun kroost en zijn alle problemen dan van de baan?  Ah ja, nog in het nieuws vanmorgen: mannen hebben meer last van depressies als hun vrouw ook mee uit werken gaat. Oh ironie.